هاریبو Haribo، یک شرکت آلمانی فعال در زمینه صنعت شیرینی است که در سال 1920 تاسیس شد. شرکت هاریبو، انواع آبنبات های پاستیلی، شامل پاستیل نوشابه ای، پاستیل هلو، پاستیل گیلاس و پاستیل توت را تولید می کند؛ اما بیشتر شهرت این شرکت برای تولید پاستیل هاریبو خرسی طلایی (Haribo Gold Bears) است. هاریبو اولین شرکت تولیدکننده پاستیل خرسی بود و امروزه این پاستیل در سراسر جهان وجود دارند.
شعار هاریبو « کوچک و بزرگ عاشقش هستند، دنیای شاد هاریبو» است و ترجمه ی آن در بیشتر جاهای دنیا همین است. شرکت هاریبو در تمام جهان، به طور منسجم، بر سادگی کودکانه‌ی محصولاتش تمرکز دارد تا همه، حتی افراد حرفه ای از آن لذت ببرند.

پاستیل هاریبو آلمانی

همه پاستیل دوست دارند، درست است؟ خب HARIBO (با تلفظ هاریبو)، سازنده آلمانی پاستیل محبوب، امسال 100 سالگی خود را جشن می گیرد! هاریبو از زمانی که بنیانگذار آن، هانس ریگل این شرکت را فقط با یک کیسه شکر، یک تخته سنگ مرمر، یک چهار پایه، یک تنور آجری، یک کتری مسی و یک وردنه در رختشوی خانه ای در یک حیاط پشتی کوچک در سال 1920 راه اندازی کرد، در حال ساخت پاستیل های مورد علاقه طرفداران از پاستیل های هپی چریز (Happy Cherries) و دایناسورها (Dinosaurs) گرفته تا فیزی کولا (Fizzy Cola) و سور اسقاتی (Sour S’ghetti) بوده است. همه چیزهایی که در مورد پاستیل های خرسی سبز و سفید می دانید دروغ است. یک روزهایی در زندگی وجود دارد که فقط یک شکلات Reese یا براونی نیاز دارید تا میل شدیدتان به شیرینی را برطرف کنید. بعد روزهایی هم هست که شکلات به تنهایی کاری از پیش نمی برد و شما به یک پاستیل خرسی قدیمی خوب نیاز دارید تا کارتان راه بیفتد. اگرچه این آبنبات‌ها از زمان بچگی وجود داشته اند، ولی احتمالاً خیلی چیزها در مورد آنها هست که هنوز نمی دانید.

ایده پاستیل هاریبو خرسی

هیچ اشتباهی اتفاق نیافتاده بود، خود هانس ریگل، اولین پاستیل های خرسی را ایجاد کرد. اما چطور به این ایده رسید؟
او وقتی از فروش آبنبات در نمایشگاه های خیابانی نتیجه ای نگرفت، تصمیم گرفت که برای کمک به افزایش فروش، پاستیل خرسی درست کند. در این نمایشگاه های اروپایی، خرس نماد رایجی بود. شاید باورتان نشود، اما در آن دوران، به خرس ها لباس می پوشاندند و آن ها را برای سرگرم کردن کودکان و بزرگسالان می رقصاندند. پس چه راهی بهتر اینکه برای تحریک کودکان برای خرید آبنبات ها، آن را شبیه خطرناک ترین چیز دنیا درست کنیم؟
در هر صورت، ایده ی تولید پاستیل های خرسی، باعث شد که هاریبو، امروز به یک شرکت فوق العاده که ما می شناسیم تبدیل شود. اگرچه موانعی در این مسیر وجود داشت اما امروز، هر شرکت تولید کننده ی آبنباتی، از روی این پاستیل خرسی ها تقلید می کند. اما محصول هیچکدام قابلیت رقابت با پاستیل خرسی های طلایی هاریبو را ندارند.

چرا Haribo؟

آقای هانس ریگل (Hanse Riegel)، شرکت هاریبو را در سال 1920 راه اندازی کرد. ریگل اولین کارخانه ی تولیدی خود را در حیات خلوت خانه ی خود راه انداخت. منابعی که او برای شروع کارش در اختیار داشت، تنها یک کیسه شکر، یک سنگ مرمر، یک چارپایه، یک اجاق آجری، یک کتری مسی و یک وردنه بود. آنجا بود که هاریبوی فوق العاده موفق امروز به دنیا آمد.
ریگل اولین آبنبات پاستیلی را در سال 1922 کشف کرد. او چیزی که کشف کرده بود را Gummibarche (به معنی خرس پاستیلی کوچک) نامید، همچنین از آن، به عنوان Gummibar، به معنای پاستیل خرسی نیز یاد می‌شد. او این نام را از ماده ی اولیه ی ضخیم کننده ای گرفته بود که از آن برای تهیه این محصول استفاده کرد بود؛ این ماده صمغ عربی بود.
نام هاریبو در واقع مخففی از نام ریگل و شهری که در آن زندگی می کرد است (HAns RIegel Bonn). او این نام را در سامانه ثبت تجارت شهر بن آلمان به سال 1920 ثبت کرد و هنوز هم همین نام را دارد.

گسترش برند هاریبو

پاستیل خرسی های ریگل، از همان ابتدا بسیار مشهور شد. ریگل و همسرش (اولین کارمند هاریبو)، در سال های اولیه کار خود، محصولات را با دوچرخه درب منازل تحویل می‌دادند؛ تا اینکه بعدها یک ماشین خریدند و چند کارمند استخدام کردند.
هاریبو از سال 1960 به بعد شروع به گسترش کار خود به صورت بین المللی کرد و در دهه ی 80 قرن 20 میلادی، در آمریکا گسترش یافت. محصولات هاریبو، پیش از این نیز در آمریکا فروخته میشد اما در آن زمان به عنوان فروش انحصاری کالای وارداتی و یک شیرینی لذیذ، انجام می شد؛ درحالیکه این، هدف اصلی فروش آن ها نبود. وقتی چند سال بعد تولید پاستیل هاریبو، در آمریکا آغاز شد، بالاخره آبنبات های پاستیلی هاریبو، با تولید انبوه به بازار آمریکا معرفی شد.
شهرت این محصول در سال اول، آنقدر بود که آن ها در برآوردن نیاز بازار مشکل داشتند. بازار آمریکا، خیلی زود از محصولات رقیبانی مثل Trolli و Black Forest نیز پر شد، اما خرس های طلایی هاریبو، همچنان مشهورترین پاستیل خرسی های جهان باقی مانده اند. در آمریکا، این پاستیل های خرسی، در 5 طعم متفاوت عرضه می شوند: تمشک، پرتقال، توت فرنگی (که در واقع خرس سبز است)، آناناس و لیمو.
هم اکنون این شرکت 7000 نیرو در سراسر جهان و 9 مرکز تولیدی نیز در کشورهای اروپایی دارد.

9 چیزی که قبل از خوردن پاستیل هاریبو خرسی باید بدانید:

در گرامیداشت 100 سالگی این محصول در اینجا 9 مورد از حقایقی که درمورد هاریبو نمی دانستید را خواهیم گفت.

1. یک داستان جالب پشت این نام وجود دارد.

در سال 1920، هانس ریگل یک کارگر شیرینی پزی بود که از شغل خود خسته شده بود. او شروع به کار در آشپزخانه کرد و روی یک تخته سنگ مرمر آب نبات درست کرد. هنگامی که رسپی آب نبات جویدنی وی، با موفقیت روبرو شد، کسب و کار جدیدی را راه اندازی کرد که برگرفته از ترکیب نام و زادگاه وی یعنی بن آلمان بود. هانس ریگل بن = هاریبو! همسر وی، گرترود، اولین کارمند این شرکت بود (او با دوچرخه خود آب نبات ها را تحویل می داد) ولی در دهه 1940 تعداد کارمندان این شرکت به بیش از 400 نفر افزایش یافته بود. این شرکت پس از مرگ ريگل، در سال 1945، به دو پسر او، هانس جونیور و پاول رسید.

2. این پاستیل ها در ابتدا “خرس های رقصان” نام گذاری شدند.

در سال 1922، ریگل به یک ایده منحصر به فرد نیاز داشت تا آب نبات های خود را از بقیه متمایز کند. طبق مجله Bon Appetit، ریگل با در نظر گرفتن اینکه بچه ها چقدر این آب نبات های ژله ای جویدنی را دوست داشتند، تصمیم گرفت آدامس میوه ای را به یک شکل خرسی تبدیل کند و آن را “خرس رقصان” بنامد. این محصول بعدها با نام امروزی خرس های طلایی (Golden bears) معروف و شناخته شد.

3. این پاستیل ها در سراسر جهان به فروش می رسند.

در آمریکا به پاستیل هاریبو ، گلدن بر می گویند، ولی کشورهای اسپانیایی زبان آن را Ositos de Oro می نامند؛ لهستانی ها Zlote Misie و آلمانی ها (جایی که آب نبات در اصل متعلق به آنجاست) Goldbären می گویند.

4. این خرس ها حتی کارتون هم داشتند.

ماجراجویی های پاستیل های خرسی که برای اولین بار در سال 1985 در شبکه ان بی سی نمایش داده شد و شش سال تمام ادامه داشت، اولین سریال تلویزیونی انیمیشن مهم دیزنی بود که در آن خرس ها را با سنگ انداز به بخش روشن صحنه پرتاب می کرد.

5. شما می توانید یک پاستیل خرسی 11 کیلوگرمی بخرید.

اگر یک یا دو بسته از این پاستیل های کوچک برایتان کافی نیست، می توانید پاستیل های 11 کیلویی را بگیرید که در کل شامل 32000 کالری است (و یک کاسه سرو داخل آن ها وجود دارد).

6. آمریکایی ها تا سال 1982 به هاریبو دسترسی نداشتند.

در این سال بود که این برند، بالاخره اولین شرکت خود را در بالتیمور، مریلند افتتاح کرد. با این حال، ترولی، رقیب هاریبو، (یکی دیگر از شیرینی سازی های آلمانی) یک سال پیش از این پاستیل کرمی را به آمریکا معرفی کرده بود.

7. این پاستیل ها می توانند جایگزین استیک یا تخم مرغ شما شوند.

قبول، عبارت بالا ممکن است کمی اغراق آمیز باشد یا یک دروغ محض. ولی پاستیل های خرسی، کمی پروتئین دارند و بدون چربی هستند! از این گذشته، یکی از تحقیقات انجام شده در سال 2008 نشان داد كه پاستیل های زایلیتول می توانند به اندازه جویدن آدامس زایلیتول به عنوان راهی برای پیشگیری از کرم خوردگی دندان مؤثر باشند. (این تحقیق فقط بر روی 154 کودک انجام شد، بنابراین احتمالاً آزمایش های بیشتری نیاز است تا بتوانیم رسما بگوییم “خوردن یک پاستیل در روز شما را از دندانپزشک بی نیاز می کند”.)

8. خرس ها را از روی ظاهرشان قضاوت نکنید.

پاستیل های خرسی سبز رنگ، که تصور می شود طعم سیب (یا شاید هندوانه) داشته باشند، در حقیقت طعم توت فرنگی دارند و پاستیل های سفید رنگ طعم آناناس دارند. بنابراین اساساً، هر آنچه می دانید دروغی بیش نیست.

9. با این پاستیل ها جواهرات فوق العاده ای می سازند.

وقتی که آب نبات های خرسی شکل ژله ای رنگارنگ دارید، دیگر چه نیازی به الماس و مروارید خواهید داشت؟ یک صفحه کامل از وبسایت اتسی (Etsy) به جواهراتی اختصاص داده شده است که از دنیای هاریبو ساخته شده اند و خب، اگر آنها را بپوشید حداقل هر موقع گرسنه شدید چیزی برای خوردن دارید.

من فکر می کنم همه ی ما از ریگل به خاطر کشف پاستیل های طلایی ممنون باشیم. پاستیل مورد علاقه ی شما کدام است؟
برای خواندن داستان برند پاستیل هاریبو از شما متشکرم.